یکی از نخ نما شده ترین تاکتیک ها در جنگ های روانی، «دروغ بزرگ» است؛ این تاکتیک که بهترین و کاملترین نوعش را در فتنه 88 شاهد بوده ایم، به راحتی باعث فریب مخاطب شده و بدون تلاشی برای تحقیق و راستی آزمایی باور می شود؛ این فریب بزرگ موجب عدم توجه مخاطب به مسائل اصیل و اصلی و اهمیت یافتن مسائل حاشیه ای و بی مبنا می شود و به او تحلیلی نادرست خواهد داد که پس از آن همه ی اخبار را از همان نگاه خواهد دید.

لازمه ی عمل کردن دروغ های بزرگ، در درجه ی اول بزرگ بودن آن هاست(مانند دروغ بزرگ تقلب در انتخابات 88). دروغ هر قدر بزرگتر باشد، باور آن برای توده‌های مردم راحت‌تر است؛ پس هر چه دروغ بزرگتر، بهتر!

نکته ی بعدی، قابل اعتماد نسبی و یا قابل اعتنا بودن منبع خبر است، یعنی این دروغ بزرگ را شما، یا از مسئولی بلندپایه بشنوید، یا رسانه های پرمخاطبی آن را بیان کنند و یا آنقدر تکرار شود تا به حد تواتر برسد و نتوان آن را قبول نکرد؛ پس هر چه دروغ پر تکرارتر، باورپذیر تر!

نکته آخر هم، انحراف اذهان مخاطبان از موضوعات اصلی و توجه دادن به موضوعاتی است که دلخواه فرد دروغگوست.

حالا چرا الان چنین مسئله ای را بیان می کنیم، و مگر دوباره چه دروغ های بزرگی گفته شده است؛ بخوانید:

اول- 2 ماهی هست، که مسئله ای با عنوان«پول های کثیف» وارد ادبیات سیاسی کشور شده است. پیشتر از این، پول کثیف در اذهان مردم کشور ما با سریالی شناخته می شد با بازی فرهاد جم و رضا رویگری و صدای خواجه امیری در تیتراژ آن؛ داستان یک خطی سریال هم قصه ی کارخانه داری بود که با قاچاق، ثروت خود را چند برابر کرد و آخر کار هم دستگیر شد.

اما پول های کثیف این بار با هشدار وزیر کشور اعتدال دوباره به تلویزیون آمد؛ هشداری سیاسی در مورد پول های باد آورده کالاهای قاچاق و مواد مخدر که وارد بازی های انتخاباتی و سیاسی می شود. این خط داستانی توسط «رحمانی فضلی» شروع شد، و خیلی زود هم با بیانیه وزارت کشور می رفت تا به داستانی کوتاه تبدیل شود، اما با ورود «پورمحمدی» وزیر دادگستری، «ترکان» ابوالمشاغل دولت و همچنین رسانه های زنجیره ای اصلاحطلب ادامه پیدا کرد؛ هر روز یک مقاله و یا حداقل اشاره ای به ماجرای پول های کثیف توسط روزنامه های دولت و حامیان آن نوشته شد، اصولگرایان به دست های آلوده متهم شدند، کمک های بی دریغ و شایعه سازی های رسانه های معاند خارجی کار را برای حامیان دولت آنقدر آسان کرد که فقط کپی-پیست اخبار آنها برای موج آفرینی کافی بود، مصاحبه های پی در پی با این و آن در مورد ضرورت برخورد با پول کثیف، و...

به برخی از تیترهای رسانه های داخلی و خارجی درباره این موضوع توجه کنید: «ایجاد بی‌نظمی در انتخابات با پول‌های کثیف»، «پشت پرده پول‌های‌کثیف»، «باز هم از پول‌های کثیف گفت/ وزیر‌ کشور: آماده‌ام اسناد را رو کنم»، «آقای رحمانی فضلی! کوتاه نیایید»، «بعد از طرح پول‌های کثیف: مطالبات اصلاح طلبان از وزیر کشور پا برجاست»، «وزیر کشور در آستانه حضور در مجلس: مصداق پول‌های کثیف آماده است.»، «برخی نمایندگان با موضوع رد پول‌های کثیف خواستار سکوت دولت شدند؛  هیس، دولت صحبت نمی‌کند!»، «ترکان: جریانی می‌خواهد با پول‌های کثیف در آوردگاه سیاسی شرکت کند»، «بازگشت یاران احمدی‌نژاد با پول‌های کثیف»، «جناح راست گردش پول‌های کثیف را در این گروه پذیرفت؛ مخالفت با افشای مقصد پول‌های کثیف»، «خرید و فروش رای امری عادی شده است»، «وزیر دادگستری ایران: پول‌های کثیف موازنه انتخابات را بر هم می‌زند» و....

این داستان که در اوایل سال انتخاباتی 94 به یکی از پر جاذبه ترین و تیتر آفرین ترین قصه ها تبدیل شده بود، خیلی زود با حضور وزیر کشور در مجلس و نشان دادن دست های خالی مدعیان و کذب بودن همه ی آن تیتر های دهان پرکن تمام شد.

البته داستان این«دروغ بزرگ» و اسنادی که قرار بود افشا شوند ولی کلاً وجود خارجی نداشتند، در جلسه علنی مجلس با عذرخواهی رحمانی فضلی و سرخوردگی دروغپردازان به پایان رسید؛

دوم- در تاریخ سیاسی ایران اسلامی از این دست دروغ های بزرگ، توسط جریان سیاسی خاصی که «آرمان و اعتقاد را برای روی طاقچه ها می خواهد» و خود را مامور به «اجرای اسلام» در همه ی زمینه ها نمی داند، بسیار گفته شده است، اما لازمه ی افشای ماهیت چنین جریان هایی همین برخوردهای شفاف و علنی با اخبار کذب بوده و هست؛ یعنی این دروغ و امثال آن بارها توسط بسیاری از اهل فن و کارشناسان تکذیب شد، اما تا زمانی که همه به صراحت و شفافیت نتیجه جنجال آفرینی دو ماهه را ندیده بودند، باور کذب بودن اخبار حول و حوش این ادعای بزرگ توسط وزیر کشور سخت بود.

در جریان فتنه 88 هم شفافیت مناظرات تلویزیونی پیش و پس از انتخابات باعث شد تا مدعیان دروغ بزرگ تقلب، که به فرموده رهبر معظم انقلاب، در جلسات خصوصی به کذب بودن تقلب اذعان داشتند، رسوا شوند.

سوم- امسال سال برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی است، یعنی بسیاری از جریان های سیاسی کم عُرضه برای عَرض اندام، نیازمند استفاده از چنین تاکتیک هایی برای فریب مخاطبان و جذب آراء هستند و مطمئناً در ادامه سال هم تا زمان برگزاری انتخابات، از این دست اخبار زیاد خواهد بود؛ پس لازمه ی تصمیم درست در انتخابات حساس امسال، شفافیت سیاسی و شفاف سازی سیاسی است که منجر به بصیرت بخشی به آحاد مردم خواهد شد.

چهارم- روند پنهان کاری و نامحرم پنداری مردم در مذاکرات هسته ای نیز، دیگر شاهکار جریانی است که شفافیت و صراحت را بزرگترین تهدید برای خود می پندارد؛ حدود یک ماه از جشن و پایکوبی برای بیانیه ای که خود ظریف آن را «چرک نویس» می نامید، می گذرد؛ صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی هم به تاکید مقام معظم رهبری به انتشار گزاره برگ(فکت شیت) ایرانی اذعان دارد، اما حتی با امر صریح رهبری در دیدار با مداحان هم، باز قصه پنهان کاری دولتی ها ادامه دارد؛ با اخباری هم که طرف غربی ارائه داده است، بعید نیست که... بماند؛ فقط به عنوان نمونه به این جمله از «دیوید آلبرایت» رئیس مرکز علم و امنیت بین المللی آمریکا، توجه کنید: «ایران امتیازات قابل توجهی را در این توافق واگذار کرده است و ظریف و روحانی می خواهند، آرام آرام این اخبار را به مردم منتقل کنند.»